Czy kiedykolwiek zadałeś sobie pytanie, dlaczego żyjesz na tym świecie i jaki jest cel ludzkiego życia? Jest sześć kluczy, które otwierają tę tajemnicę.

1. Boży plan

Bóg pragnie wyrazić się przez człowieka.

Rz 8,29: Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi.

W tym celu stworzył On człowieka na swój obraz.

Rdz 1,26: A wreszcie rzekł Bóg: „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam…

Rękawiczka wykonana jest na podobieństwo ręki, aby mogła zawierać w sobie rękę. Podobnie człowiek został stworzony na obraz Boga, aby mógł zawierać w sobie Boga. Dzięki przyjęciu Boga jako swojej zawartości człowiek może wyrażać Boga.

2 Kor 4,7: Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas.

3. Upadek człowieka

Zanim jednak człowiek mógł przyjąć Boga jako życie do swojego ducha, wszedł w niego grzech.

Rz 5,12: Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.

Grzech uśmiercił jego ducha,

Ef 2,1: I wy byliście umarłymi na skutek waszych występków i grzechów.

uczynił go wrogiem Boga w jego umyśle

Kol 1,21: I was, którzy byliście niegdyś obcymi [dla Boga] i [Jego] wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny.

oraz przemienił jego ciało w grzeszne ciało.

4. Odkupienie Chrystusa służy udzielaniu się Boga

Upadek człowieka nie powstrzymał jednak Boga od wypełnienia Jego pierwotnego planu. Aby zrealizować swój plan, Bóg najpierw stał się człowiekiem. Nazywał się On Jezus Chrystus.

J 1,1.14: Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo… A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.

Następnie Chrystus umarł na krzyżu, aby odkupić człowieka,

Ef 1,7: W Nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski,

usuwając w ten sposób jego grzech

J 1,29: Nazajutrz zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.

i przyprowadzając go z powrotem do Boga.

Ef 2,13: Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.

Na koniec, w zmartwychwstaniu stał się On życiodajnym Duchem,

1 Kor 15,45b: ostatni Adam stał się duchem życiodajnym, by móc udzielać niezgłębienie bogatego życia do wnętrza ludzkiego ducha (J 20,22; 3,6).

5. Odrodzenie człowieka

Odkąd Chrystus stał się życiodajnym Duchem, człowiek może przyjąć życie Boże do wnętrza swojego ducha. Biblia nazywa to odrodzeniem

1 P 1,3: Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei;

J 3,3: Odpowiadając Jezus, rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego.

By przyjąć to życie, człowiek powinien skruszyć się przed Bogiem i uwierzyć w Pana Jezusa Chrystusa.

Dz 20,21: nawołując zarówno Żydów, jak i Greków do na- wrócenia się do Boga i do wiary w Pana naszego Jezusa.

Dz 16,31: Uwierz w Pana Jezusa – odpowiedzieli mu – a zbawisz siebie i swój dom.

Abyś teraz został odrodzony, po prostu przyjdź do Pana z otwartym i szczerym sercem i powiedz Mu:

Panie Jezu, jestem grzesznikiem. Potrzebuję Cię. Dziękuję Ci, że umarłeś za mnie. Panie Jezu, przebacz mi. Oczyść mnie ze wszystkich moich grzechów. Wierzę, że powstałeś z martwych. Przyjmuję Cię teraz jako mojego Zbawiciela i moje życie. Wejdź we mnie! Napełnij mnie swoim życiem! Panie Jezu, oddaję się Tobie dla Twojego celu.

6. Pełne zbawienie Boże

Po odrodzeniu wierzący powinien zostać ochrzczony (Mk 16,16). Następnie Bóg rozpoczyna trwający całe życie proces stopniowego rozprzestrzeniania się z ducha wierzącego do jego duszy (Ef 3,17). Proces ten nazwany jest przeobrażeniem (Rz 12,2). Wymaga on współpracy ze strony człowieka (Flp 2,12). Wierzący współpracuje z Panem, pozwalając Mu rozprzestrzeniać się do swojej duszy, aż wszystkie jego pragnienia, myśli i decyzje staną się jedno z pragnieniami, myślami i decyzjami Chrystusa. Ostatecznie, kiedy Chrystus powróci, Bóg w pełni przesyci ciało wierzącego swoim życiem. Nazywa się to uwielbieniem (Flp 3,21). W miejsce pustki i zniszczenia każda część ludzkiej istoty zostaje wypełniona i przesycona Bożym życiem. Oto pełne Boże zbawienie! Taki człowiek wyraża teraz Boga i wypełnia Boży plan!